İnsanlık tarihi ile birlikte var olduğu düşünülen ve dünya kültür mirasının bir parçası olan oyuncak, yaşam içinde birçok işlevi yerine getirmektedir. Başlangıçta dinsel ve büyüsel amaçlı yapılan objeler zaman içinde çocukların kullandığı oyuncaklar haline gelmiştir. Oyuncaklar aynı zamanda ait olduğu dönem anlayışı hakkında bilgiler verir. Çocuk oyunlarının önemli bir öğesi olan oyuncak eğlenme, hoşça vakit geçirme, oyalanma, düşündürme, sosyalleşme ve gelecekte alınacak rollere hazırlanma gibi işlevsellikleri olan ve çeşitli materyallerden üretilen objelerdir. Çocuklar yaşadığı çevreden aldıkları pratikleri sosyo-kültürel yaşam içerisinde sürdürür. Diğer taraftan ait olduğu dönem toplumunun yaşamsal özelliklerini yansıtan oyuncaklar önceleri taş, kil, kemik, boynuz, toprak gibi doğal maddelerden üretilmiştir. Zamanla teknolojinin gelişmesiyle oyuncak yapımında kullanılan hammaddeler de değişime uğramıştır. İnsanoğlunun kendisini ve çevresinde bulunan nesneleri kopya etmesiyle başlayan tarihi süreçte özellikle bebekler her dönemde kız çocuklarının tercih ettiği oyuncakların başında gelmektedir. Önceleri nineler ve anneler tarafından evdeki hazır malzemelerden yapılan oyuncak bebekler zamanla atölye üretimleri ile teknolojinin gelişimi ve makineleşme sonucu seri üretilmeye başlamıştır. XXI. yüzyılın başından itibaren dünyada modanın giderek artan etkisi, ulaşımın hızlanması, iletişim ağının yaygınlaşması ile birlikte küresel şirketler tarafından medyanın aracılığı ile gösterime giren filmler ve oyun karakterleri eş zamanlı üretilerek pazarlanmaktadır. Bu gelişmeler yerel oyuncak yapımını olumsuz şekilde etkilemekte ve evlerde yapılan el üretimi bebeklerin her geçen gün azalmasına neden olmaktadır. Kültürel birikimin bir parçası olan geleneksel el yapımı oyuncak bebekler seri üretilen oyuncak bebeklerin tercih edilmesi sonucu giderek unutulmaktadır. Bu çalışmada Anadolu’da kadınlar tarafından ev ortamında hazır malzemelerle üretilen geleneksel el yapımı bebekler incelenerek değerlendirilecektir.