Giysi, insan yaşamında çevresel etkenlere karşı korunma-örtünme amaçlı ortaya çıkarak zamanla toplumların gelişimiyle birlikte sosyo-kültürel bir olguya dönüşen sembolik bir anlatım ve iletişim gücü kazanmıştır. Uygurların geleneksel baş giysisi olan ‘doppa’lar da halkın kültürel imgeleri yarattığı belleklerinden hareketle kimliklerinin temsili olarak anlam yükleyerek kullandıkları ve gösterdikleri maddi ve manevi kültürel ürünlerindendir. Yöresel ve ulusal yaratım niteliğe sahip doppalar, işlenen nakış ve motiflerle halkın yaratıcılığını, düşünce yapılarını, sözsüz iletişimlerini, sanatsal zevklerini sergileyen ve gelenek çevresinde kültürel sürekliliği sağlayan doppaların halk arasında nasıl bir rol yüklendiği ve işlevselleştirildiği belirlenecek ve zaman, modern yaşam, küreselleşme gibi etkenlerle kuşaklararasılık bağlamında gelenekçi/yaş(ını) almışların haricinde kullanım dışı kalmasına karşılık, geleneğin ürünü olarak farklı kullanım alanlarının ve zamanlarının yaratılarak yeniden işlevselleştirilmiştir. Bu çalışmada, çok amaçlı kullanım yelpazesine sahip olan doppaların halk arasındaki işlevleri ve zamanla da çeşitli etmenlerle işlev kaybı, baskın işlevin zayıflaması söz konusu iken kültürel kimliğin sembolü ve kültürel bellekte yer edinmesi çerçevesinde, kültürel sürekliliğin sağlayıcısı olarak farklı görünüm ve alanlarda yeniden işlevlendirilmesi ele alınacaktır. Çalışmanın verilerini; doppaya ilişkin tespit edilen çalışmaları ile Türkiye, Kazakistan, Kırgızistan’a göç etmiş Uygurların çeşitli ortamlarında bulunup gözlemlerimize ve mülakatlarımıza dayanmaktadır. Sonuçta, Uygurların geleneksel kültüründe, doppaların kültürün dinamik ve değişken özelliğiyle de bağlantılı farklı ortam ve formda kullanımları yaratılmıştır.